شرکت توزیع نیروی برق غرب مازندران (سهامی خاص) در تاریخ 1/7/77 تحت شماره 988 در اداره ثبت شرکت ها و مالکیت شهرستان نوشهر به ثبت رسید و در تاریخ 1/8/77 شروع به فعالیت نمود. شرکت توزیع غرب با وسعتی معادل 1/9041 کیلومتر مربع از شمال به دریای خزر، از غرب به استان گیلان و از جنوب به کوه های البرز و از شرق به حوزه استحفاظی شرکت توزیع نیروی برق استان مازندران محدود است. بر اساس تقسیمات کشوری، دارای 6 شهرستان، 14 شهر و 1251 روستا می باشد.
این شرکت دارای هفت امور توزیع نیرو است که به ترتیب از شرق به غرب عبارتند از: محمودآباد، نور، نوشهر، چالوس ، عباس آباد، تنکابن و رامسر.
انرژی تحویلی به شرکت از طریق 12 پست فوق توزیع که ظرفیت ترانس های منصوبه آنها 341 M.V.A است، دریافت و توسط 60 فیدر فشاز متوسط به خطوط 20 کیلو ولت فرستاده می شود.
نیروگاه آبی جنت رودبار با قدرت یک مگاوات نیز دارای 3 فیدر جدا از شبکه سراسری می باشد، به این ترتیب شرکت در مجموع دارای 62 فیدر فشار متوسط است.
انرژی الکتریکی توسط 2228/7 کیلومتر شبکه فشار متوسط به 3690 پست توزیع هوایی و زمینی ارسال شده، سپس شبکه فشار ضعیف با طول 3830/4 کیومتر آن را در اختیار مشترکین عادی و دیماندی که تعداد آنها در سال 80 به 224716 نفر رسیده است، قرار می دهد.
پس از بررسی های به عمل آمده، به نظر می رسد اولین بار برق زمانی به نوشهر آمد که روسها از منابع زیر زمینی و معدن نوشهر جهت تامین مواد اولین مورد نیاز خود خاک برداری می نمودند و به صورت ریلی جهت بارگیری در کشتی به بندر نوشهر می آوردند.
در این زمان برق فقط برای تامین روشنایی و تبدیل برق به انرژی مکانیکی، جهت انتقال بار به کشتی، آن هم به صورت ابتدایی مصرف می شده است.
تا سال 1341 برق نوشهر توسط شهرداری تامین می گردید. در این سال، اداره برق چالوس تشکلیل شد و به ارائه خدمات به مشترکین می پرداخت. لازم به ذکر است که مولد برق در نوشهر در خیابان 15 خرداد که اکنون فروشگاه تعاونی مصرف کارکنان امور توزیع برق نوشهر می باشد، واقع بود. این مولد 300 کیلو وات قدرت تولید برق داشت.
چالوس در سال 1316 با راه اندازی کارخانه حریربافی، شاهد افتتاح کارخانه برق بود. اگرچه در ابتدا این کارخانه، تنها برق مورد نیاز کارخانه حریربافی را تامین می کرد اما به مرور زمان، تامین برق منازل سازمانی پرسنل این کارخانه را نیز به عهده گرفت.
در سال 1320 تا سال 1334 نیز عده کمی از اشراف و شرمیاه داران که در مجاورت خیابان اصلی قرار داشتند توسط این نیروگاه تامین برق شدند. در سال 1334 نیروگاه دیزلی توسط شهرداری و کمک اهالی در خیابان 17 شهریور (که اکنون شرکت توزیع برق غرب مازندران در آنجا واقع است) تاسیس گردید.
برق چالوس تا سال 1344 زیر نظر شهرداری اداره می شد. اما در این سال، اداره برق چالوس تشکیل شد و زیر نظر شرکت برق منطقه ای مازندران به ارائه خدمات به مشترکین می پرداخت.
لازم به ذکر است اداره برق چالوس زیر نظر امور برق نوشهر اداره می شد که در سال 1376 و همزمان با ارتقا چلوس به شهرستان، امور توزیع نیروی برق چالوس نیز تشکیل شد.
اولین بار تولید برق در رامسر با دو دستگاه دیزل ژنراتور 100 کیلو واتی در سال 1335 توسط شهرداری رامسر که متولی برق مشترکین در آن زمان بود، انجام پذیرفت. این دو دستگاه در ابتدای خیابان شهید بهشتی که در آن زمان یکی از شلوغ ترین نقاط شهر و بازار و محل تجمع و تجارت مردم شهرهای مجاور بود، تاسیس گردید. اولین اشتراک در تاریخ 5/5/1335 واگذار و به ثبت رسیده است. در سال 1346 اداره برق رامسر از شهرداری رامسر منفک و زیر نظر شرکت برق منطقه ای گیلان قرار گرفت.
برق های خروجی از ژنراتورهای مذکور، ابتدا به صورت فشار ضعیف و سپس به صورت کابل های 11 کیلو ولت توزیع می گردید. پس از افزایش مشترکین برق در این شهر و پاسخگو نبودن ژنراتورهای دیزلی، دز طی سال های 1348 احداث پست 63/20 در خیابان شهید عباس منفرد با 200 متر زمین و با نصب یک دستگاه ترانسفورماتور 5 مگاواتی با سیستم فیدرهای 20 کیلو ولت روغنی ساخت کشور یوگسلاوی، راه اندازی گردید. (خطوط 20 کیلو ولت در این سالها جایگزین خطوط 11 کیلو ولت گردید)
تغییر و تحول اداره برق رامسر از شرکت برق منطقه ای گیلان به شرکت برق منطقه ای مازندران در تاریخ 25/12/1366 انجام گرفته است. شهرستان رامسر در دی ماه سال 1377 به صورت امور توزیع برق رامسر مستقل گردید که بخش تالم و ساداتشهر در زیر مجموعه آن قرار گرفت.
برق در شهر نور در سال 1337 توسط یک موتورخانه دیزلی با ظرفیت 50 کیلو وات انجام می پذیرفت. سپس در سال 1343 با نصب یک نیروگاه که جنب مسجد جامع فعلی قرار داشت، 11 کیلو ولت برق تولید و سپس در چند نقطه از شهر که پست زمینی کیوسکی ساخته بوند، وصل شده و سپس به 400 ولت فشار ضعیف تبدیل و در دسترس مشترکین قرار می گرفت که این پست های کیوسکی منصوبه در: 1- جنب اداره برق فعلی، 2- میدان کارگر، 3- خیابان نیما، 4- بهداری و فرمانداری سابق موجود بود. شایان ذکر است که این نیروگاه و پست ها در اختیار شهرداری قرار داشت.
صنعت برق در سال 1331 توسط شهرداری با دو مولد برق آلمانی و روسی پا به محمودآباد گذاشت. توزیع برق به صورت انجمنی و بدون قبض انجام می پذیرفت و این وضع تا سال 1345 که زیر نظر شهرداری اداره می شد، ادامه داشت.
در سال 1346، پرسنل بخش برق شهرداری رسما به برق منطقه ای مازندران انتفال یافتند و برق محمودآباد منفک گردید و اولین اشتراک رسمی و قانونی به نام آقای رمضان نیازی و به تاریخ 24/2/1347 و با هزینه انشعاب 1400 ریال ثبت گردید.
برق محمودآباد از سال 1346 تا 1371 توسط شرکت برق منطقه ای مازندران اداره می گردید و از سال 1371 تا 1377 با تشکیل شرکت توزیع برق استان مازندران توسط این شرکت، اداره و در سال 1377 نیز به عنوان یکی از امورهای ششگانه توزیع برق غرب مازندران بوده است.
لازم به ذکر است که از سال 1374، برق این شهر به صورت امور از برق آمل مجزا و با 16 هزار مشترک، رسما به عنوان امور درجه 2 مشغول به کار شد و در حال حاضر بیش از 26 هزار مشترک را سرویس دهی می نماید.
www.yrec.co.ir